طراحی و روایی سنجی آزمون بسندگی زبان فارسی

توسعة دوره های آموزش فارسی به غیر فارسی زبانان و تدوین کتاب های مختلف آموزشی مرتبط در این زمینه، تحولی فرهنگی است که با وجود آثار مثبت آن کاستی هایی را نیز به همراه دارد. مهمترین این نقص ها گسترة آزمون سازی زبان و به ویژه نبود آزمون بسندگی زبان فارسی است. این مقاله به تعریف و اهمیت آزمون سازی زبان و ارتباط آن با دوره های آموزش زبان فارسی پرداخته است. در این پژوهش ضمن ساخت یک نمونة آزمون بسندگی زبان فارسی با تأکید بر آزمون های شنیدن، خواندن و دستور، روایی و پایایی آزمون سنجیده شد. برای روایی سنجی آزمون، از فرایندی دو مرحله ای، شامل تحلیل داده های بازنگری سه دانشجوی خارجی دورة دکتری زبان و ادبیات فارسی و بهره گیری از نظریة بحث در سنجش روایی بهره گرفته شد. پایایی آزمون نیز به شیوة آلفا کرونباخ محاسبه شد. نویسنده همچنین به دلیل ابعاد مهم و تأثیرگذار آزمون در قلمرو سیاسی و فرهنگی کشور، به تولید و روایی سنجی آزمون ملی بسندگی زبان فارسی توجه کرده است.